Veelzijdige kunstenaars
Toen Pierre pre-pensioen nam, is hij met Emy naar de academie in Hove gegaan waar ze aan een nieuwe episode van hun leven begonnen – beiden hadden namelijk in hun jeugd veel getekend en geschilderd, maar hadden dat nadien door andere prioriteiten moeten vergeten.
Zo begon voor hen een nieuw leven met de vriendenkring van de Hovese academie , toen onder leiding van Rik Blomme, en zo heb ik mijn ouders opnieuw ontdekt als twee veelzijdige kunstenaars.
De vrienden en buren van Hove hebben haar enorm veel bijgebracht, er was altijd wel iemand even op bezoek telkens ik bij hen kwam en dat had vast wel iets te maken met het goed humeur en de vriendschap die ze beiden uitstraalden
Je kon gemakkelijk aan Pierre vragen om een reproductie te schilderen van gekende werken, dat vond hij leuk omwille van de uitdaging.
Levensloop Emy en Pierre
(verkort overzicht)
Emy werd geboren in Burcht bij de Schelde in een gezin met moeder Bertha Goossens en vader Albert Van Verdeghem.
Albert had zijn vrouw leren kennen toen hij als Gentse marine matroos gekazerneerd was in Burcht en daar een mooie lokale blonde leerde kennen. Uit dat huwelijk werd eerst Emy , Emerantia of Emerance, geboren en 6 jaar later kwam Jeanne, haar zuster.
Ze moeder woonde in bij haar ouders in een klein huisje langs de ‘heirbaan’, een Romeinse kasseiweg, zoals me dat noemde. Wat later zou Albert een huis bouwen in de Koning Albertstraat. Hij was actief in de politiek en was een overtuigd socialist, (toen dat woord nog een betekenis had) – is nog op de vuist gegaan tegen de “bruin hemden” zoals toen de aanhangers van het fascisme werden genoemd. Later maakte hij carrière bij de socialistische mutualiteit en was hij gemeenteraadslid van Burcht.
Zijn dochter Emy ging naar de lagere school in St Anne. Met de buurtspoorweg door de duinen langs de schelde daar waar later de Kennedy tunnel gegraven werd. Daarna studeerde ze in Antwerpen wat nu mode ontwerpster heet. Modellen tekenen, patronen maken, snijden, naaien, enz.
Het was de periode van de 2de wereldoorlog- ze moest vaak met recuperatiemateriaal nieuwe kleren maken. Haar passie was toen al muziek en zang maar dat mocht ze toen niet studeren want dat had zogezegd geen toekomst.
Ontspanning in die oorlogsperiode was beperkt tot zwemmen in de Schelde op Sint Anneke, of in de galgenweel al was dat eigenlijk verboden wegens te gevaarlijk.
Na de oorlog ging ze voor een meester kleermaker werken in Antwerpen waar ze het ‘vak’ verder leerde.
In die période maakte ze kennis en trouwde met Michel Blondeaux, een Franstalige Antwerpenaar, en zo is Philippe geboren – Michel overleed vrij snel toen, Philippe was amper 2 jaar.
Dat was een donkere periode in haar leven – ze ging dan terug bij haar ouders wonen in Burcht, waar Philippe een prachtige jeugd doormaakte. ‘bompa’ was zijn vader geworden en samen met ‘moeke’ hebben ze hem lekker verwend.
De vakanties werden doorgebracht jaar na jaar aan zee in Nieuwvliet in Zeeuws-Vlaanderen Nederland (op de camping Pannenschuur) waar Philippe telkens gedurende 2 maand vrij was als een vogel en kampeerde samen met Moeke in een bungalow tent. In het weekend en tijdens de zomer vakanties, kwamen Emy en Albert hen daar vervoegen. Ze werkten toen beiden in de Polykliniek FOB in Antwerpen.
In die tijd ging Emy studeren aan de Academie voor zang, zo kon ze uiteindelijk een van haar dromen verwezenlijken en aan de Antwerpse Kamer Opera als Sopraan starten, ze was mede aan de oorsprong van deze kamer opera die door Francine Bruylants opgericht werd. Francine was de moeder van Liane Bruylants, erkende vlaamse schrijfster.
Het was in de Antwerpse Kamer Opera dat ze Pierre Geyskens leerde kennen die er als bas-bariton zong, de AKO werd nadien de Vlaamse Kamer Opera.
Het was geen gewone opera maar meer toneel met piano begeleiding en daar moest ook echt geacteerd worden, wat ze beiden met veel succes deden en in contrast stond met de eerder ouderwetse manier van Opera zang die toen gangbaar was in “den Opera”, met gespreide armen voor het publiek een aria brengen.
Emy en Pierre zijn getrouwd toen Philippe 10 was, ze gingen in Hove wonen, in een appartement in de Wouwstraat boven een kruidenier.
Niet lang daarna konden ze hun droomhuis in de Van Linden straat kopen waar ze 50 gelukkige jaren samen doorbrachten,
Pierre kweekte daar grote hoeveelheden gevarieerde groenten en Emy verwerkte die dan in heerlijke en originelen maaltijden, in weckpotten en later diepvries voor de winter.
Toen Pierre prepensioen nam, zijn ze samen naar de academie in Hove gegaan waar ze aan een nieuwe episode van hun leven begonnen – beiden hadden namelijk in hun jeugd veel getekend en geschilderd, maar hadden dat nadien door andere prioriteiten moeten vergeten.
Zo begon voor hen een nieuw leven met de vriendenkring van de Hovese academie, toen onder leiding van Rik Blomme, en zo ontpopte zich als twee veelzijdige kunstenaars.
De vrienden en buren van Hove hebben hun enorm veel bijgebracht, er was altijd wel iemand even op bezoek en dat had vast wel iets te maken met het goed humeur en de vriendschap die ze beiden uitstraalden.
Nieuwvliet aan zee werd afgewisseld met de Ardennen waar Pierre zijn viskunst kon botvieren terwijl Emy het Ardennen landschap vastlegde in talrijke aquarellen en olieverfschilderijen.
Later hebben Emy Pierre en Philippe nog samen talrijke vakanties doorgebracht in Frankrijk, Spanje en Italië – ze zochten altijd een leuk huisje of gîte met terras – en als de zon er was werd de rosé op tafel gezet en konden ze genieten van de Provençaalse sfeer.
Emy had een voorkeur voor het zuiden van Frankrijk, de Var streek en ook Firenze was een favoriete bestemming.
De dood van Pierre, in 2013, was voor haar een absoluut dieptepunt en een verlies dat ze eigenlijk nooit helemaal te boven is gekomen.
De laatste jaren heeft ze vaak verteld dat ze echt gelukkig was en ik heb het geluk gehad om dat met hen te mogen delen.